U większości ludzi hasło “piwo”, rodzi w głowie obraz złotego, klarownego napoju w kuflu lub pokalu z puszystą, białą pianką na górze. To najczęściej właśnie pils. Jasny. Klarowny. Ulubieniec tłumów – zarówno dzięki atrakcyjnemu wyglądowi, jak i wyśmienitemu smakowi. Choć piwo kojarzy Ci się najpewniej z pilsem, to ile tak naprawdę o nim wiesz?
Pils - jakie to piwo?
Pils to jeden ze stylów lagera. Więcej o rodzajach fermentacji dowiecie się w naszym artykule o lagerze. Nie będziemy ponownie się tu rozpisywać na tematy górnej i dolnej fermentacji, ale pokrótce schemat wygląda następująco:
Wyróżniamy dwie główne grupy piwa: ale i lager. Ale to piwo górnej fermentacji, a lager to piwo dolnej fermentacji. Pils to natomiast jeden z najjaśniejszych stylów lagera.
Zatem to, co charakteryzuje pilsa, to między innymi jego złocisty kolor i klarowność. Legenda głosi, że do popularności pilsa przyczynił się właśnie jego aspekt wizualny. Historycznie, przez wieki warzono piwa typu ale, które z uwagi na ówczesne techniki słodowania i warzenia, miały ciemną barwę i często były mętne, co nie prezentowało się tak atrakcyjnie jak złocisty, klarowny pils.
Początkowo, na szklane naczynia mogła pozwolić sobie tylko najbogatsza szlachta. Reszta musiała zadowolić się piciem z glinianych naczyń. Z czasem jednak szkło staniało i większa grupa społeczna zyskała przywilej widzenia, co znajduje się w ich kuflach.
Wiele osób uznało, że o ile ale smakuje znakomicie, to wygląda trochę gorzej – a przynajmniej mniej zachęcająco niż jego złoty kuzyn pils. To właśnie z tego powodu szersze grono odbiorców miało zacząć sięgać po pilsa.
Ale nie należy oceniać piwa jedynie po okładce. Pils ma zdecydowanie więcej do zaoferowania niż tylko ładna buźka. Jest doceniany również za zbalansowany smak i czysty profil, z lekko chlebowym aromatem i nutami chmielu.
Istnieją dwie główne odmiany pilsa: czeski i niemiecki.
Pils czeski
Oryginalnie, pils wywodzi się z Czech. To właśnie tam w 1842 roku pan Josef Groll opracował recepturę pilsa. Jego nazwa pochodzi od miejsca, w którym zostało stworzone – Czeskiego Pilzna (nie mylić z Pilznem na Podkarpaciu).
Z ciekawostek, czeskie miasto Pilzno ma w swoim herbie wielbłąda, który ponoć walczył w Bitwie pod Grunwaldem. Fakt ten w żaden sposób nie jest związany z piwem, ale może przyda Wam się kiedyś w Milionerach.
Wracając do tematu – do warzenia pilsa według oryginalnej czeskiej receptury używa się miękkiej wody, jasnego słodu, znanego również jako słód pilzneński, czeskich odmian chmielu (najczęściej žateckiego, czyli pochodzącego z Žatca) oraz drożdży dolnej fermentacji.
Pils szybko wyemigrował poza granice Czech i błyskawicznie zyskał popularność w Cesarstwie Austriackim i dalszych częściach Europy. To fakt, którego za nic nie mogli znieść europejscy mistrzowie browarnictwa – Niemcy…
Pils niemiecki
Kiedy Niemcy, dotychczas uważający się za przodowników kunsztu piwowarstwa w Europie (a może i na świecie), dowiedzieli się o rosnącej popularności czeskiego pilsa, odpowiedź była tylko jedna: podrobić… to znaczy opracować swój autorski przepis, rzecz jasna.
W 1870 roku powstała niemiecka wersja pilsa, która nieco różni się smakiem od pilsa czeskiego.
Pils niemiecki ma być bardziej wytrawny i orzeźwiający w smaku, z mocnym chmielowym aromatem i mniejszą słodowością.
Pils niemiecki warzony jest również na wodzie bardziej zmineralizowanej niż miękka woda używana w produkcji pilsa czeskiego.
Pils niemiecki dzieli się na dalsze dwie odmiany: północnoniemiecką i bawarską. Obecnie pils to najpopularniejszy styl piwa w Niemczech. Stanowi on połowę lokalnego rynku piwa, do nawet 90% poza Bawarią.
Jeśli chcecie dowiedzieć się więcej o różnych stylach piwa, zapraszamy na nasz kurs WSET Level 1 Award in Beer, który wprowadzi Was do świata piwa i pozwoli Wam poznać go wszystkimi zmysłami.
